Kasih, duduklah di sampingku (Karya: Sergei Yesenin)

Kasih, duduklah di sampingku...
karya: Sergei Yesenin
diterjemahkan oleh: Rizal Kurnia

Kasih, duduklah di sampingku,
Saling memandang, kau dan aku.
Aku ingin, di bawah tatapan lembut bola matamu,
Menguping lembut badai salju.

Musim gugur keemasan ini,
Untaian putih rambut ini -
Itu semua muncul bak pembebas
Bagi kegelisahan si pemalas.

Rumah telah ku tinggal sejak lama,
Di mana padang rumput dan belukar bermekaran mesra.
Di kota dan pahitnya kemuliaan
Aku ingin, hidup habis pada kesesatan.

Aku ingin, hati lebih dungu
Untuk ingat taman dan musim panas tempo dulu,
Saat suara katak berdendang merdu,
Bibit penyair tumbuh dalam diriku.

Sekarang, musim gugur yang sama ada di sana...
Di jendela kamar terlihat maple dan tilia,
Yang sibuk mencakar dengan dahannya,
Mencari jiwa yang tidak pernah lupa.

Jiwa yang telah lama mati.
Di kuburan desa bulan berhenti
dengan sinarnya, salib ditandai
Agar kelak, yang mati kita temui,

Agar kelak, sesudah rasa cemas terlewati,
Mari, berpindah ke gubuk ini.
Dan pada setiap jalan bergelombang
Hanya bahagia yang boleh tertuang.

Kasih, duduk lagi di sampingku,
Saling memandang, kau dan aku.
Aku ingin, di bawah tatapan lembut bola matamu,
Menguping lembut badai salju.

1923

Сергей Есенин: биография, личная жизнь, читать книги писателя. (culture.ru)

Дорогая, сядем рядом...
(Сергей Есенин)

Дорогая, сядем рядом,
Поглядим в глаза друг другу.
Я хочу под кротким взглядом
Слушать чувственную вьюгу.

Это золото осеннее,
Эта прядь волос белесых —
Все явилось, как спасенье
Беспокойного повесы.

Я давно мой край оставил,
Где цветут луга и чащи.
В городской и горькой славе
Я хотел прожить пропащим.

Я хотел, чтоб сердце глуше
Вспоминало сад и лето,
Где под музыку лягушек
Я растил себя поэтом.

Там теперь такая ж осень…
Клен и липы в окна комнат,
Ветки лапами забросив,
Ищут тех, которых помнят.

Их давно уж нет на свете.
Месяц на простом погосте
На крестах лучами метит,
Что и мы придем к ним в гости,

Что и мы, отжив тревоги,
Перейдем под эти кущи.
Все волнистые дороги
Только радость льют живущим.

Дорогая, сядь же рядом,
Поглядим в глаза друг другу.
Я хочу под кротким взглядом
Слушать чувственную вьюгу.

1923 г.